Í íþróttatímanum fá börn að stunda samhæfingaræfingar, hindrunarnámskeið, læra að stunda mismunandi íþróttir eins og fótbolta, íshokkí, körfubolta og eitthvað um listræna fimleika, gera þeim kleift að þróa sterkari líkamsbyggingu og hópvinnuhæfileika.
Í gegnum þjálfun Vicky og Lucas hafa börn í BIS gert margar jákvæðar breytingar. Það fellur líka að sumum gildum sem Ólympíuleikarnir miðla börnum -- að íþrótt snýst ekki aðeins um keppni, heldur einnig um ástríðu fyrir lífinu.
Margir sinnum eru ekki allir leikir skemmtilegir fyrir suma nemendur eða kannski þegar nemendur eru að spila leiki sem innihalda keppnisþátt geta þeir orðið of samkeppnishæfir. Mikilvægast er að skapa löngun og eldmóð nemenda á stundu hreyfingar. Þegar einhver vill ekki taka þátt reyna þjálfarar okkar að bjóða þeim að taka þátt og finnast þeir mikilvægir fyrir lið sitt eða bekkjarfélaga. Þannig höfum við séð miklar breytingar hjá nemendum með litla tilhneigingu sem hafa í gegnum tíma og kennslustundir gjörbreytt viðhorfi sínu.
Íþróttastemning er mjög hagstæð fyrir þroska barna þar sem það eykur bæði líkamlega og félagslega færni. Það skapar aðstæður þar sem börn munu setja forystu, samningaviðræður, umræður, samkennd, virðingu fyrir reglum o.s.frv.
Besta leiðin til að efla æfingarvenjur er að hvetja börn til mismunandi athafna, ef mögulegt er utandyra, fjarri raftækjum. Gefðu þeim sjálfstraust og styðjum þá, sama hver niðurstaðan eða frammistöðustigið er, það sem skiptir máli er átakið og hvetja þá til að halda áfram að reyna alltaf á jákvæðan hátt.
BIS leggur mikið upp úr því að byggja upp stóra fjölskyldu þar sem starfsfólki, fjölskyldu og börnum finnst hún vera hluti af henni, eru til staðar, styðja hvert annað og leita saman að því besta fyrir börnin. Stuðningur foreldra í athöfnum á þessum stíl veitir börnunum sjálfstraust til að sýna möguleika sína og fylgja þeim í ferlinu þannig að þau skilji að mikilvægast er átakið og leiðin sem þau hafa farið til að komast þangað, nei skipta máli, að þeir batni dag frá degi.
